VoCASA volleybal Nijmegen Heren 3 2015-2016
VOORTHUIZEN – De sfeer was goed, daar lag het niet aan. Het shirt van Valentijn bedekte zijn hele bovenlichaam, daar lag het niet aan. Het strakke kontje van Tim in zijn nieuwe broekje zag er goed uit, daar kon het ook niet aan liggen. Er waren geen middenmannen die diagonaal dachten te zijn, daar lag het ook niet aan. We waren allemaal ruim op tijd, daar lag het dus ook niet aan. Koen was er niet, dus daar lag het ook niet aan. Desalniettemin werd er een onverwachte puntennederlaag geleden. Laagvlieger SDS pakte in Voorthuizen de tweede set en daarmee de eer. ‘Soms overkomt ons tóch weer zoiets,’ aldus Timo, die met zijn verraderlijke services de tegenstander en zijn medespelers vaak tot wanhoop dreef.
Verslag: Rob Buis
Een chronologische volgorde van gebeurtenissen:
Maandag 2 november 2015:
Voor aanvang van de training wordt de balans opgemaakt voor zaterdag. Een uitwedstrijd verder dan Arnhem levert doorgaans problemen in de bezetting op. Afmeldingen van Jaap-Jan, Marcel, Koen, Georg en Jelle zorgden enerzijds voor gepuzzel en anderzijds ook weer niet. Bart kon ongedwongen libero’en en Timo hoefde zich geen zorgen te maken voor banktijd. Bas werd verboden om dames 1 te coachen en kon zo samen met Jasper de buitenkant bezetten. Arjen kon de diagonaal bedekken, niet wetende dat Valentijn vandaag zijn rentree zou maken. Rob werd ditmaal op de spelverdelerspostitie gezet en voor de laatste middenplek werd good old Tim (Henke, red.) deze week nog snel even lid gemaakt. Frank leek ook fit voor een halve set en dit zou later van grote waarde blijken.
Donderdag 5 november 2015:
Tim Henke is lid van VoCASA Heren 3, welkom bij de club!
Vrijdag 6 november 2015:
Arjen en Jasper zitten in de kroeg. Rob komt polshoogte nemen. Rob en Jasper mogen uitslapen zaterdag, Arjen niet. Valentijn zet recordtijd neer op de brug van Ewijk. Timo geeft les aan het ROC.
Zaterdag 7 november 2015:
In drie auto’s met verschillende snelheden wordt Voorthuizen bereikt. Een plof in de lounge-hoek voelt goed aan, het 10 minuten wachten op een kopje warm water wat minder. Flessen worden vergeten en geleend, en de nieuwe ventieldopjes van de lekke ballen van VoCASA Heren 3 blijken niet luchtdicht dus ballen worden ook maar geleend.
Inspelen met de Gala-ballen was even onwennig, evenals de coördinatie van Tim die Rob volop zijn gezicht mepte. Even werd gevreesd dat laatstgenoemde niet kon spelverdelen en spelverdeler nummer 4 zou moeten worden opgesteld, maar gelukkig vermande hij zich. De scheidsrechters controleren tot tweemaal toe de nethoogte, concluderen tweemaal dat het net te hoog hangt, maar een instemmend knikje en schouderopgehaal zorgt ervoor dat het toch maar blijft hangen.
Over de wedstrijd niet te veel lof voor VoCASA Heren 3. Een uitermate zwak begin (12-5) was halverwege alweer goedgemaakt (15-15), waarna de boemel via een gouden blokwissel (Valentijn voor Arjen) de set binnenhaalde. De tweede set begon eveneens droevig (13-5), maar wonderbaarlijk stond via 23-17 toch een 24-24 score op het bord. Een foute handzetting in het blok en een wat verre setup zorgde toch voor het eerste setverlies in de wintertijd.
De derde set was de beste. Goed spel, een warme Valentijn, Tim die weer een bal kreeg, Jasper die alles diagonaal voorlangs sloeg. Na een 4-0 start nooit meer in de problemen gekomen: 2-1 voor.
Set 4 was enkel nog memorabel. Geschutter, emoties, te vroeg geloop, te weinig bewogen, 20-12 achter en iedereen maakte zich op voor een vijfde set. Rob en Valentijn werden gewisseld om even uit te rusten voor de vijfde set en Frank (4e spelverdeler) en Arjen betraden de arena. En ik weet nog steeds niet waarom, maar de aanwezigheid van Frank werkte verlammend voor de SDS-mannen. Er werd niet meer gescoord en Frank setupte van alle posities, tikte tweemaal succesvol door en een service-serie van Timo, waarin hij ook nog een bal verdedigde leken voor hoop te gaan zorgen. Frank zelf kwam daarna aan het serveren en waar de SDS-coach het opstellingsbriefje voor set 5 al ingevuld had was de wedstrijd ineens klaar. Eind goed al goed. SDS blij met het punt, VoCASA blij met geen vijfde set.
Vier bierkannetjes en drie snackschotels later vertrok de karavaan richting Joop’s Bar, alwaar nog wat over volleybal werd gepraat met de niet meegereisde fans. Daarna was het klaar, behalve voor Valentijn: ‘Is er dan níemand die met mij bij Hou-Je shoarma gaat eten?,’ vroeg de veteraan tot driemaal toe. ‘Nee Valentijn, niemand,’ aldus Arjen. ‘Dan ga ik wel alleen, fijne teamgenoten.’